Die leren: dat het nieuwe verbond der genade,
dat God de Vader door de dood van Christus met de mensen gesloten heeft,
niet inhoudt dat wij door het geloof,
waardoor wij de verdiensten van Christus aannemen,
voor God gerechtvaardigd en zalig gemaakt worden.
Zij leren namelijk dat het verbond der genade inhoudt
dat God niet langer eist dat wij Zijn wet volmaakt gehoorzamen.
In plaats daarvan rekent Hij ons geloof en onze gehoorzaamheid door het geloof
– die nooit volmaakt zijn – voor volmaakte gehoorzaamheid aan Zijn Wet.
Hij acht die dan uit genade waard om met het eeuwige leven beloond te worden.
Hiermee spreken zij de Schrift tegen, die zegt:
… en worden om niet gerechtvaardigd door Zijn genade,
door de verlossing in Christus Jezus.
Hem heeft God openlijk aangewezen als middel tot verzoening,
door het geloof in Zijn bloed (Rom. 3:24-25).
Zij brengen met de goddeloze Socinus een nieuwe en vreemde leer
over de rechtvaardiging van de mens voor God,
die in strijd is met het geloof dat heel de kerk eendrachtig belijdt.
Arminius had deze visie op de betekenis van Christus' dood: Adam had gezondigd toen hij het werkverbond had gebroken, maar Christus zorgt door Zijn dood voor een tweede kans. Hij heeft voor alle zonden betaald, niemand is dus nog een kind des toorns en er is ook geen erfzonde meer. Dankzij het offer van Christus kan God een vernieuwd verbond met de mensen aangaan. Dit vernieuwde verbond vraagt niet langer gehoorzaamheid aan de wet, de eis is makkelijker geworden: je hoeft alleen maar te geloven. God doet alsof mijn geloofsdaad de vervulling van de wet is. De enige zonde die gestraft wordt, is de zonde van het ongeloof. Deze visie hebben de Dordtse Leerregels krachtig afgewezen. De afgevaardigden vonden dat Arminius het eerste werkverbond door een tweede werkverbond had vervangen. Geen zalig worden uit genade, maar nog steeds je eigen zaligheid verdienen: door de daad van geloven. Geloven was in Arminius' visie namelijk geen hand van een bedelaar die de rijkdom van Christus aanneemt, maar een goed werk dat de mens presteert en door God met het eeuwige leven wordt beloond.